ΑΦΙΣΑ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΝΤΡΑ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ

ΦΥΣΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ---ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΝΤΡΑ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ

ΦΥΣΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ...........

όταν λίγο πριν τα Χριστούγεννα είναι αβέβαιη η κόντρα/ πτυχιακή εξεταστική

          Επεξηγηματικά για τους μικρότερους η κόντρα εξεταστική είναι η δυνατότητα να εξεταζόμαστε και στα μαθήματα του εαρινού εξαμήνου στην εξεταστική του χειμερινού και το αντίστροφο. Αυτή τη δυνατότητα την είχαν μέχρι το 2011 οι επί πτυχίω φοιτητές (στο τμήμα μας όσοι είναι από πέμπτο έτος και πάνω). Εκείνη τη χρονιά όμως έσκασε ο νόμος Διαμαντοπούλου ο οποίος μεταξύ άλλων απαράδεκτων διατάξεων κατήργησε και το δικαίωμα των φοιτητών για κόντρα εξεταστική.  Παρόλα αυτά κάθε χρόνο οι φοιτητές σε όλες τις σχολές κινητοποιούνταν διεκδικώντας την επαναφορά της, αναγκάζοντας τα εκάστοτε Υπουργεία να τις κατοχυρώνουν μέσω εγκυκλίων.

        Τη φετινή χρονιά δεν έχει σταλεί σχετική εγκύκλιος και ενώ σε άλλα Τμήματα, με απόφαση τόσο των Συνελεύσεων Τμημάτων όσο και των Κοσμητειών οι πτυχιακές εξεταστικές έχουν προγραμματισθεί ήδη, στο δικό μας Τμήμα εκκρεμεί ακόμη και ο Πρόεδρος του Τμήματος σφυρά αδιάφορος λέγοντας ότι δεν είναι δική του αρμοδιότητα αλλά του Υπουργείου (άραγε γιατί ήταν αρμοδιότητα των άλλων προέδρων και όχι του Πρίνου?? Μόνο αυτός ξέρει...).

            Η περίπτωση της σχολής μας βέβαια είναι ακόμη πιο ξεχωριστή γιατί στο Σύλλογο μας ζει και βασιλεύει (αυτοδύναμη) η ΔΑΠ ΝΔΦΚ η οποία για κάποιον γελοίο λόγο πιστεύει ότι με το να μαζεύει υπογραφούλες μέσω του site της ΔΑΠάρας μπορεί να κατοχυρώσει την πτυχιακή εξεταστική. Οι υπογραφές και οι επιστολές σε καμία περίπτωση δεν έχουν συμβάλλει ποτέ στην ουσιαστική κατοχύρωση των κεκτημένων δικαιωμάτων των φοιτητών. Αντίθετα, μόνο οι συλλογικοί αγώνες, οι μαζικές κινητοποιήσεις και η ενεργητική συστράτευση του καθενός από εμάς που αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα επανακατοχύρωσης τόσο αυτού όσο και μιας σειράς άλλων δικαιωμάτων μπορούν όντως να κερδίζουν και να βελτιώνουν τη φοιτητική μας καθημερινότητα.

             Από τη δική μας σκοπιά, είναι αδιανόητο εν μέσω κρίσης και εφαρμογής του τρίτου Μνημονίου, αλλά και του βαθμού δυσκολίας της σχολής μας να μην δίνεται η δυνατότητα στους φοιτητές να διαμορφώνουν ένα ευέλικτο πρόγραμμα για την εξεταστική τους και να αναγκάζονται να καθυστερούν την περάτωση των σπουδών τους. Γι αυτό το λόγο το κάθε αρμόδιο όργανο (πρόεδρος τμήματος, το Τμήμα το ίδιο, Κοσμητεία, Σύγκλητος, Πρύτανης) οφείλει να πάρει θέση και να κατοχυρώσει, ανεξαρτήτως γραφειοκρατικών διαμεσολαβήσεων (που εντέλει μάλλον ζητήματα πολιτικής βούλησης είναι) την κόντρα εξεταστική για όλους τους φοιτητές.

            Έτσι κι εμείς καλούμε μαζική παράσταση στον Πρόεδρο του Τμήματος  για να διεκδικήσουμε συλλογικά την πτυχιακή εξεταστική, πιέζοντας το Τμήμα να αντιληφθεί επιτέλους τη σημαντικότητα της κόντρα εξεταστικής, να σταματήσει να μας εμπαίζει με το να πετά το μπαλάκι στο Υπουργείο και να υιοθετήσει τα δίκαια και αυτονόητα αιτήματά μας.

ΟΛΕΣ-ΟΙ ΣΤΗ ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ στον ΥΔΡΑΥΛΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ! ΜΑΖΕΥΟΜΑΣΤΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ 5.42 ΣΤΙΣ 10.30 ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 15_12

Αντιδομή___Ε.Α.Α.Κ. στους Πολ_Μηχ

                    

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ 17Ν_ _ _ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΕΩΝ

ΚΑΙ ΤΟΤΕ, ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ...

42 χρόνια μετά..

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ_ ΣΕ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ

Τί παίζει με τη συνέλευση και τη συλλογή υπογραφών;

        Για να θυμήσουμε σε κάποιους και να ενημερώσουμε τους υπόλοιπους όσον αφορά την προηγούμενη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας στις 20/10, υπερψηφίστηκε το πλαίσιο της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ( με ορδές που έσκασαν τα τελευταία λεπτά πριν τη λήξη της συνέλευσης χωρίς να έχουν καμία ιδέα για το περιεχόμενο του πλαισίου απλά και μόνο για να ‘’στηρίξουν’’ τους καλοθελητές ΔΑΠίτες των πάρτυ και των σημειώσεων). Το πλαίσιό της όριζε επόμενη Γενική Συνέλευση την Δευτέρα 16/11 με θεματολογία την επέτειο του Πολυτεχνείου, μία μόλις μέρα πρίν από τη 17^η Νοέμβρη. Αυτή δεν είναι καθόλου τυχαία επιλογή της ΔΑΠ, αφού ως γνωστόν το τριήμερο 15-16-17  το Πολυτεχνείο τελεί υπό κατάληψη από τους φοιτητικούς συλλόγους, μία κατάληψη στην οποία η ΔΑΠ με κανέναν τρόπο δε θέλει να συμμετέχει ο σύλλογός μας. Γι αυτό το λόγο κι εμείς επιλέξαμε τη συλλογή υπογραφών για διεξαγωγή γενικής συνέλευσης στις 10/11 προκειμένου ο Σύλλογος να έχει την ευκαιρία να συμμετέχει στο τριήμερο του Πολυτεχνείου αλλά και να συμπορευτεί με τα αγωνιζόμενα κομμάτια του λαού στην πορεία για την πανεργατική απεργία στις 12/11.

Το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή, ήτανε εξέγερση και πάλη λαϊκή!

        Το μεγαλείο της εξέγερσης του ’73 αποτελεί σημείο-σταθμό στην πολιτική ζωή του τόπου και ως εκ τούτου σημείο-αναφοράς για μια σειρά από χώρους. Εξ αιτίας της καθολικότητας του μηνύματος της 17 Νοέμβρη, συχνά χρησιμοποιείται από διάφορους εκφραστές του συστήματος με στόχο την καπήλευση των λαϊκών αγώνων και την παραχάραξη της πραγματικότητας και της ιστορικής αλήθειας. Στις μέρες μας,το κράτος επιδίδεται σε μια προσπάθεια να αναδειχθεί το Πολυτεχνείο σαν η ηθική, ιδεολογική και πολιτική δικαίωση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος. Μέσα στα πανεπιστήμια το ρόλο αυτής της ανήθικης πολιτικής καπηλείας έρχεται να παίξει η ΔΑΠ. Ο τρόπος με τον οποίο επιλέγει να το κάνει αυτό είναι ίδιος και ανάλογος με τον τρόπο που επιλέγει να το κάνει και η κυρίαρχη ιδεολογία, δηλ. με την αποσιώπηση του γεγονότος, την εξάλειψη των κοινωνικών διεργασιών στη νεολαία που προσπαθούσαν ν’ απαντήσουν στις ανάγκες της εποχής τους και, τέλος την αναγωγή του σε μια απλή εθιμοτυπική εορτή αποκατάστασης της αστικής δημοκρατίας στην Ελλάδα.

        42 χρόνια μέτα όμως φωνάζουμε ακόμα ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Το πολυθρύλητο μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι επίκαιρο όσο ποτέ, έπειτα από 5 χρόνια Μνημονίου και την ψήφιση του 3^ου , μάλιστα από την κατ’ επίφαση κυβέρνηση της Αριστεράς, ακόμη σκληρότερου από τα προηγούμενα που έρχεται να θέσει λαό και νεολαία σε πολύ χειρότερες θέσεις μάχης. Ανάμεσα στα σκληρά και βαθύτατα αντιδραστικά μέτρα του συμπεριλαμβάνονται οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, η συνέχιση των ιδιωτικοποήσεων, οι αυξήσεις στο ασφαλιστικό, το πετσόκομμα των συντάξεων και η υπερφορολόγηση των αγροτών. Βρίσκουν μάλιστα το λαό καταβεβλημένο από όλα αυτά τα χρόνια σκληρής οικονομικής πολιτικής και απογοητευμένο από την ‘’προδοσία’’ του Σ.Υ.ΡΙΖ.Α. και την εμπέδωση σε μεγάλο βαθμό του δόγματος ‘’There is no alternative’’.

                                                          ..........Κάτω από το λιθόστρωτο υπάρχει παραλία

Στο φόντο όμως της βάναυσης επίθεσης, εγείρονται για μια ακόμη φορά αντιστάσεις από την πλευρά του κόσμου που πλήττεται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι αγρότες, οι εργαζόμενοι στο λιμάνι, οι φοιτητές του Ρεθύμνου που αντιδρούν στη μείωση των φοιτητικών παροχών (μειωμένος αριθμός καρτών σίτισης) αλλά και οι μαθητές που καταλαμβάνουν τα σχολεία τους. Όλα αυτά τα κομμάτια του αγωνιζόμενου λαού θα πρέπει την Πέμπτη 12 στην πανεργατική απεργία να δώσουν τη μαζική, μαχητική παρουσία τους στο δρόμο, ενώ στο πλάι τους θα πρέπει να σταθούν και οι φοιτητικοί σύλλογοι, σε έναν αγώνα ενάντια στα Μνημόνια και τη κυβέρνηση, αμφισβητώντας τον ευρωμονόδρομο και την ομαλότητα.  Άλλωστε τα μέτρα αυτά σκιαγραφούν και το ίδιο το μέλλον μας που δεν είναι άλλο από την ανεργία, την επισφάλεια και την εργασία που δε διασφαλίζει καν το βιοπορισμό.

Φοιτητικοί σύλλογοι, όπως και ο δικός μας, δείχνουν την ελάχιστη έμπρακτη αλληλεγγύη τους στους πρόσφυγες (πχ συλλογή τροφίμων) που θαλασσοδέρνονται για να βρουν ένα καλύτερο «αύριο». Οι ροές αυτές είναι αποτέλεσμα των πολεμικών συρράξεων που επιδίδονται ιμπεριαλιστικοί κέντρα (ΝΑΤΟ-ΕΕ-Ρωσία) προσπαθώντας να ξαναμοιράσουν «την πίτα» στη Μέση Ανατολή.

Η φετινή 17 Νοέμβρη πρέπει να αποτελέσει κόμβο για την επανεμφάνιση του φοιτητικού κινήματος μιας και η ίδια η πραγματικότητα επιβάλλει την άμεση συλλογική απάντησή μας στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Οι δηλώσεις Λαόπουλου-Μπουτάρη για επιβολή διδάκτρων στα προπτυχιακά βουίζουν ακόμη στ’ αυτιά μας. Μια τέτοια κίνηση θα αποτελέσει για τομή στο ελληνικό πανεπιστήμιο όπως το γνωρίσαμε, και ακόμη κι αν περιορίζεται σε επίπεδο ρητορείας, σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να μένουν αναπάντητη. Το δικαίωμα για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση είναι ένα κεκτημένο για το οποίο το φοιτητικό κίνημα έχει δώσει πολλές μάχες και κανένας αντιπρύτανης δεν μπορεί να νομιμοποιείται να το αμφισβητεί, ιδιαίτερα στην οξύτατη κρίση που βιώνουμε.

Ακόμη, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων (ο προυπολογισμός τους μειώνεται για μια ακόμη φορά κατά 20%), η οποία υποβαθμίζει τις σπουδές μας και περικόπτει συνεχώς τις φοιτητικές παροχές, δυσχεραίνοντας διαρκώς τους όρους φοίτησης μας. Παράλληλα η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση συνεχίζεται, οι διαγραφές εξακολουθούν να αιωρούνται σα δαμόκλειος σπάθη πάνω από τους φοιτητές, εντατικοποιείται η καθημερινότητά μας με το όλο και ασφυκτικότερο πλαίσιο σπουδών, αλλάζουν τα προγράμματα σπουδών με σκοπό τη διάσπαση του κύκλου σπουδών σε 3 και 2 χρόνια δημιουργώντας διαφορετικές κατηγορίες αποφοίτων που βγαίνοντας στην αγορά εργασίας θα εξαναγκάζονται σε ένα αέναο κυνήγι πιστοποιήσεων και δια βίου μάθησης, γεγονός στο οποίο συνηγορούν και οι αλλαγές που επιβάλλει το νέο μνημόνιο για τους μηχανικούς  με τη ρευστοποίηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων.

Πρέπει λοιπόν να ‘’βγούμε ξανά στο δρόμο της φωτιάς’’, να δικαιώσουμε τους αγώνες του τότε, και αυτό περνά μόνο μέσα από τη συμμετοχή μας σε συλλογικές διαδικασίες. Επειδή ακριβώς το Πολυτεχνείο ζει στους αγώνες του σήμερα, οφείλουμε τόσο στους ίδιους τους εαυτούς μας όσο και στους αγωνιστές του ‘73 να σταθούμε αντίστοιχοι της αναγκαιότητας της περιόδου, να μη σκύψουμε το κεφάλι για μια ακόμη φορά, αλλά αντίθετα να ορθώσουμε το ανάστημά μας υπερασπιζόμενοι τα δικαιώματά μας. Έχουμε χρέος να μαζικοποιήσουμε τη συνέλευση, και να πάρουμε μια  αγωνιστική απόφαση ενόψει τόσο της απεργίας, όσο βέβαια και του Πολυτεχνείου. Η παρουσία μας τη μέρα της 17 Νοέμβρη όσο και της προηγούμενες ημέρες κινητοποιήσεων, θα πρέπει να είναι μαζική, προκειμένου να υπερασπιστούμε το άσυλο, για την κατοχύρωση του οποίου οι φοιτητές του τότε έδωσαν τις ζωές τους, και το οποίο στο σήμερα βάλλεται διαρκώς. Οι μνήμες των γεγονότων της 17^ης Νοέμβρη του 2012 με τις συλλήψεις 16 φοιτητών στο χώρο του ΑΠΘ αλλά και των περσινών εισβολών των ΜΑΤ στη Νομική του ΕΚΠΑ έπειτα από εντολές του πρύτανη είναι ακόμη νωπές στους φοιτητικούς συλλόγους.

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 10_11 ΣΤΙΣ 14.00 ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ 5.42

ΑΝΤΙΔΟΜΗ_ Ε.Α.Α.Κ. στους Πολ_Μηχ

ΒΙΑ, ΝΟΘΕΙΑ, ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΒΙΑ, ΝΟΘΕΙΑ, ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ*

                                 *το κατά ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ευαγγέλιο για την δημοκρατία στις σχολές

   Θυμίζουμε και ενημερώνουμε ότι στην προηγούμενη Γενική Συνέλευση(Γ.Σ.) του Συλλόγου Φοιτητών Πολιτικών Μηχανικών στις 20_10, υπερψηφίστηκε το πλαίσιο των τραμπούκων της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ (με ορδές κόσμου που ήρθε τα τελευταία λεπτά απλά και μόνο για να ψηφίσει ένα πλαίσιο-εκτρώμα που δεν ήξερε καν τι έγραφε!). Στο πλαίσιο της η ΔΑΠ είχε το θράσος να ορίζει επόμενη Γ.Σ. στις 16 Νοέμβρη, μια μέρα πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου κατά την οποία διαχρονικά το κτήριο της Πολυτεχνικής Σχολής είναι υπό κατάληψη από φοιτητικούς συλλόγους,ενώ μιλούσε παράλληλα για την κατάργηση του ασύλου ανομίας, άσυλο το οποίο κατοχυρώθηκε με το αίμα τόσων αγωνιστών. Η επιλογής της φασίζουσας αυτής παράταξης δεν είναι τυχαία, αφού δεν θέλει με κανένα τρόπο να συμετάσχει σε μια κουβέντα για το Πολυτεχνείο και την 17^η Νοέμβρη, πόσο μάλλον να παρθεί σε μια τέτοια συνέλευση αγωνιστική απόφαση.

   Για τον λόγο αυτό κι εμείς επιλέξαμε την συλλογή υπογραφών για κάλεσμα  συνέλευσης την Τρίτη 10_11, τόσο για να συμμετέχει ο σύλλογος στο τριήμερο του Πολυτεχνείου, όσο και στην Πανεργατική Απεργία και Πορεία στις 12_11 και μαζέψαμε εν τέλη 83 υπογραφές μαζί με αλλές δυνάμεις( χρειάζονται 60 για τον ορισμό συνέλευσης).

   Στο Διοικητικό Συμβούλιο(Δ.Σ.) που είχε καλέσει η ίδια η ΔΑΠ στις 5_11, όταν βρέθηκε αντιμέτωπη με την επικύρωση των υπογραφών, άρχισε να ιδρώνει και να ‘’κολλάει΄’ την διαδικασία (τα μέλη της ψιθύριζαν ο ένας στον άλλον «καθυστερησέ το») και εν τέλη προφασιζόμενη ένα άσχετο ζήτημα για την εκπροσώπηση της ΑΡ.ΕΝ. στο Δ.Σ., άρχισαν να μαζεύουν τα μπογαλάκια τους και να φεύγουν ένας-ένας στα μουλωχτά. Μετά απο λογομαχία, ακολούθησαν σπρωξίματα στον διάδρομο μεταξύ ΔΑΠιτών και μελών του συλλόγου, ενώ προσπαθούσαμε να κρατήσουμε τον γραμματέα του Δ.Σ. (μέλος της ΔΑΠ που είχε την σφραγίδα για να επικυρωθούν οι υπογραφές) στην αίθουσα. Άλλωστε το ζήτημα της επικύρωσης των υπογραφών καταστατικά είναι διαδικαστικό και καμία πολιτική δύναμη δεν μπορεί να σταματήσει τους φοιτητές απ το να κάνουν συνέλευση, ιδιαίτερα για το ζήτημα της 17^ης Νοέμβρη.

   Ο σύλλογος δεν είναι τσιφλίκι κανενός,πόσο μάλλον της ΔΑΠ! Ιδιαίτερα δεν είναι το τσιφλίκι αποφοίτου του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών- υπευθύνου της ΔΑΠ Θεσσαλονίκης που τολμάει να δηλώνει νταβατζής των διαδικασιών του συλλόγου, να σπρώχνει και να απειλεί φοιτήτριες και να αποκαλεί αυτός και τα προβατά του το σχήμα ‘φασίστες’.

Καταγγέλουμε τους απογόνους των ταγματασφαλιτών στην κατοχή.

Καταγγέλουμε τους πολιτικούς γόνους της ΕΠΕΝ και των Rangers.

Καταγγέλουμε τους συνεχιστές του Καλαμπόκα, δολοφόνο του καθηγητή Ν.Τεμπονέρα.

Καταγγέλουμε τους ΔΑΠίτες-μπράβους-χρυσαυγίτες που νοθεύουν εκλογές και απειλούν με μαχαίρια στις συνελεύσεις.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ στην Γενική Συνέλευση την Τρίτη 10_11 στις 14.00 στην αίθουσα 5.42

Επικύρωση των υπογραφών ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!

ΚΑΡΦΙ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΑΛΑΜΠΟΚΑ

ΑΝΤΙΔΟΜΗ_ΕΑΑΚ

3+1 λόγοι για να βρεθείς τη Τρίτη 19/5 στη Γενική Συνέλευση Τμήματος (συνέλευση καθηγητών)

στις 10:15 στον 1ο όροφο του κτιρίου Υδραυλικής που θα συζητήσουν

το πρόγραμμα σπουδών σου!

1. Το πρόγραμμα σπουδών, αφορά τους φοιτητές του συλλόγου, άρα και εσένα! 

Αν δεν αφορά εμάς το περιεχόμενο των σπουδών μας, ποιόν αφορά; Εμάς πρώτα απ’ όλους θα επηρεάσει το αν μαθήματα θα καταργηθούν ή θα συγχωνευθούν, αν το αντικείμενο σπουδών μας κατακερματίζεται, αν η εντατικοποίηση των σπουδών μας δεν μας επιτρέπει να σηκώσουμε κεφάλι. Εμάς επίσης θα επηρεάσουν οι εξελίξεις που θα κατακερματίσουν τα επαγγελματικά μας δικαιώματα, από ένα πτυχίο που δεν θα αποτελεί προϋπόθεση για δουλειά αλλά διαβατήριο για την ανεργία. Αν εμείς δε κάνουμε κάτι γι’ αυτό και αφήσουμε τις εξελίξεις στη τύχη τους, η κατάσταση που θα έρθουμε να συναντήσουμε δεν θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τα δικαιώματα μας σε μόρφωση και δουλειά. 

2. Έχουν σκοπό να συγχωνεύσουν, να καταργήσουν και να κατανέμουν διαφορετικά μαθήματα στο πρόγραμμα σπουδών!

Στη προηγούμενη συνέλευση τμήματος, οι καθηγητές μας είπαν πως το πρόγραμμα είναι πολύ «φορτωμένο» (τι κρίμα που δε σκέφτονταν το ίδιο όταν βάζαν το ένα υποχρεωτικό τεστ πίσω από το άλλο)! Για να το ελαφρύνουν, σκέφτηκαν να καταργήσουν μαθήματα ή να τα συγχωνεύσουν (π.χ. ακούστηκε η κατάργηση της Φυσικής). Αποτέλεσμα αυτού δε θα είναι πιο ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών, αλλά μαθήματα με υπέρογκη ύλη, πολύ δυσκολότερα στη διεκπεραίωση. Είπαν επίσης πως μαθήματα του κορμού θα τα μεταφέρουν στους τομείς. Σαν να λέμε, «κάτι πρέπει να κάνουμε ώστε σε ένα επόμενο διάστημα να πούμε πως ο κορμός του προγράμματος σπουδών δεν αρκεί για να ανταποκρίνεται σε ένα συνολικό πτυχίο Πολιτικού Μηχανικού, άρα το πτυχίο πρέπει να διασπαστεί ανάλογα με τους τομείς». Αν πάμε λίγο παραπέρα, σε μια αγορά εργασίας που το πτυχίο δεν θα είναι η μόνη προϋπόθεση για δουλειά, φανταστείτε με ποιους όρους θα μπορούμε να εργαστούμε! Θα χρειαστεί, όσων η τσέπη αντέχει, να ριχτούμε σε σεμινάρια κατάρτισης προκειμένου να συμπληρώσουμε τα «προσόντα» για να μας προσλάβουν οι κατασκευαστικοί όμιλοι (μιας και τα μικρά γραφεία αφανίζονται το ένα μετά το άλλο).

αποτελέσματα φοιτητικών εκλογών 2015

Ψηφίσαντες: ..................................503
Έγκυρα: ........................................490
Άκυρα: ............................................13

ΔΑΠ-ΝΔΦΚ: ................................243
Αρ.εν: ...........................................106
ΠΚΣ: ..............................................86
Αντιδομή-ΕΑΑΚ:...........................28
Αγωνιστικές Κινήσεις: ..................14
Λευκά:............................................13

Περισσότερα αποτελέσματα εδώ

Άδωνις Γεωργιάδης & ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Θεσσαλονικης

Άδωνις Γεωργιάδης και ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στην Θεσσαλονίκη, με τον Άδωνι να χοροπηδάει και να φωνάζει «και α και ου και ΔΑΠ-ΝΔΦΚ»!

Σε ένα ρεσιτάλ επιστροφής στα φοιτητικά του χρόνια, όπου ήταν μέλος της "γαλάζιας" νεολαίας , επιδόθηκε σήμερα στην συμπρωτεύουσα ο Άδωνις Γεωργιάδης. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ , ήταν καλεσμένος της ΔΑΠ- ΝΔΦΚ Θεσσαλονίκης , για να μιλήσει εν όψει των φοιτητικών εκλογών. Ο Άδωνις μετρ της... εμψύχωσης , αφού μίλησε με τα παιδιά της ΔΑΠ , έδωσε το σύνθημα , φωνάζοντας και χοροπηδώντας με το γνωστό "και α και ου και ΔΑΠ-ΝΔΦΚ". Στο τέλος μάλιστα του βίντεο, ακούγεται να λέει «δεν λέω τα άλλα συνθήματα που λέγαμε, γιατί λέγαμε κάτι σκληρά τότε», με έναν «γαλάζιο» φοιτητή να του απαντά «αυτά είναι ωραία…»....

Ας τους δώσουμε την απάντηση που τους αξίζει στις φοιτητικές εκλογές στις 13 Μάη.

Να μη δώσουμε το δικαίωμα στη Νέα Δημοκρατία να πανηγυρίζει για άλλη μια φορά την πρωτιά της νεολέρας της

9 Μάη! Ημέρα Αντιφασιστικής Νίκης για τους λαούς...

...μέρα «ένωσης» του χάλυβα για την Ευρωπαϊκή Ένωση

Ώρα 24η ακριβώς μπήκαμε στην αίθουσα. Άρχιζε η 9 Μαΐου 1945…

Όλοι καθήσαμε στο τραπέζι που ήταν στον τοίχο, όπου υπήρχαν οι κρατικές σημαίες της Σοβιετικής Ένωσης, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Αγγλίας και της Γαλλίας. Στα στενόμακρα τραπέζια της αίθουσας, που ήταν καλυμμένα με πράσινη τσόχα, κάθισαν οι στρατηγοί του Κόκκινου Στρατού, τα στρατεύματα των οποίων συνέτριψαν σε συντομότατο χρονικό διάστημα την άμυνα του Βερολίνου και ανάγκασαν τον εχθρό να καταθέσει τα όπλα. Εδώ παραβρίσκονταν πολυάριθμοι Σοβιετικοί και ξένοι δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερς.

-Εμείς, οι αντιπρόσωποι της Ανωτάτης Διοίκησης των Σοβιετικών Ενόπλων Δυνάμεων και της Ανωτάτης Διοίκησης των συμμαχικών στρατευμάτων, είπα, ανοίγοντας τη συνεδρίαση, είμεθα εξουσιοδοτημένοι από τις κυβερνήσεις του αντιχιτλερικού συνασπισμού να δεχτούμε την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας από τη Γερμανική Στρατιωτική Διοίκηση. Καλέσατε στην αίθουσα τους αντιπροσώπους της Γερμανικής Γενικής Διοίκησης.

Όλοι οι παριστάμενοι γύρισαν τα κεφάλια τους προς την πόρτα…

Πρώτος χωρίς να βιάζεται και προσπαθώντας να διατηρήσει φαινομενική ηρεμία, πέρασε το κατώφλι ο στρατάρχης Κάιτελ, δεξί χέρι του Χίτλερ. Σήκωσε το χέρι με τη στραταρχική του ράβδο, χαιρετίζοντας τους αντιπροσώπους της Ανωτάτης Διοίκησης των σοβιετικών και συμμαχικών στρατευμάτων.

Εκδήλωση σχημάτων ΕΑΑΚ Πολυτεχνείου:

Από τις αναδιαρθρώσεις στα προγράμματα σπουδών...
στην ανεργία και την επισφάλεια

Σε μια εποχή που τα πάντα γύρω μας αλλάζουν προς το χειρότερο, με τη δικαιολογία της προσπάθειας για οικονομική ανάκαμψη της χώρας, δεν θα μπορούσε να μην υποστεί πλήγματα και ο τομέας της εκπαίδευσης, καθώς και να αλλάξουν άρδην τα δεδομένα για την εργασιακή προοπτική των αποφοίτων. Η επικρατούσα αντίληψη που θέλει το επάγγελμα του μηχανικού ως μια σίγουρη και καλά αμειβόμενη εργασία, όχι μόνο ανήκει στο μακρινό παρελθόν, αλλά με βάση τη σημερινή κατάσταση, τόσο στον κλάδο των μηχανικών όσο και συνολικά, αποτελεί ανέκδοτο. Την ίδια στιγμή, εντός των σχολών προωθούνται αναδιαρθρώσεις στα προγράμματα σπουδών, οι οποίες χρήζουν σχολιασμού σε πολλά επίπεδα, σε σχέση με τις επιδιώξεις και τα αποτελέσματα που θα επιφέρουν. Για να φτάσουμε σε αυτές όμως, αξίζει να κάνουμε μια επιγραμματική αναφορά στις κύριες αλλαγές που συμβαίνουν στο εργασιακό τοπίο, καθώς και στην υπόσταση των πτυχίων.

Να θάψουμε την αυτοδυναμία της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ

Μπροστά στην κάλπη, κοκκινίζω...

Μπροστά στην κάλπη, κοκκινίζω...

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές στις 13 Μάη πραγματοποιούνται μετά από την αλλαγή της κυβέρνησης και την ανάδειξη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η οποία παρόλο το φιλολαϊκό προσωπείο που προβάλει, μάλλον αδυνατεί να καλυτερεύσει τις ζωές μας ουσιαστικά. Το πόσο δωρεάν και δημόσιο είναι το πανεπιστήμιο, οι ελευθερίες εντός τουαλλά και τα δικαιώματα που κατοχυρώνει το πτυχίο βρίσκονται υπό αμφισβήτηση, ενώ η προοπτική των φοιτητώνπαλαντζάρει ανάμεσα στην ανεργία και στην εργασιακή περιπλάνηση με ελαστικές σχέσεις εργασίας και μισθούς πείνας (πχ voucher). Κρίνεται λοιπόν αναγκαίο το φοιτητικό κίνημα να επιβάλει τις πραγματικές του ανάγκες προκειμένου να διεκδικήσει τους όρους ζωής που του αναλογούν. Οι εκλογές, σαν αποτύπωση συσχετισμών σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, είναι μία μάχη που καλούμαστε να δώσουμε και πρέπει να είναι μια πολιτική διαδικασία στην οποία ο καθένας στηρίζει μια πολιτική αντίληψη και κατεύθυνση. Είναι σημαντικό το φοιτητικό κίνημα να δώσει το μήνυμα ότι ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε αυτοί που απέναντι στις λογικές ανάθεσης των αυτόκλητων σωτήρων προτάσσουμε τους συλλογικούς ανυποχώρητους αγώνες των φοιτητών στο πλάι των εργατών και ολόκληρης της κοινωνίας.

Η διαδικασία αυτή αν και δεν καθορίζει, επηρεάζει τη λειτουργία του συλλόγου μέσα στην επόμενη χρονιά καθώς προκύπτει το Διοικητικό Συμβούλιο του. Το ΔΣ αποτελείται από 11 έδρες οι οποίες μοιράζονται στους πολιτικοσυνδικαλιστικούς σχηματισμούς (σχήματα, παρατάξεις) βάσει του εκλογικού αποτελέσματος και έχει χαρακτήρα λήψης άμεσων αποφάσεων εκ μέρους του συλλόγου. Για μας το ΔΣ πρέπει να είναι μια διαδικασία ανοιχτή για όλους, όπου κάθε φοιτητής μπορεί να παρεμβαίνει και να ελέγχει τις αποφάσεις του. Με αυτή τη λογική, συμμετέχουμε στις εκλογές γιατί θέλουμε να τις κάνουμε μια πολιτική διαδικασία που θα αναμετρηθούν αντιλήψεις και να μη χαρίσουμε καμία διαδικασία λήψης αποφάσεων στουςφοιτητοπατέρεςτης ΔΑΠ. Θέλουμε λοιπόν να παρεμβαίνουμε στο Δ.Σ., όχι για να το παίξουμε οι αφ’ υψηλού αντιπρόσωποι των φοιτητών, αλλά για να μαθαίνουμε τι συμβαίνει μέσα σε αυτό και να το θέτουμε υπό τον έλεγχο του συλλόγου φοιτητών, ώστε στην τελική να μην αποφασίζουν 11 πεφωτισμένα άτομα για εμάς χωρίς εμάς. Ενεργητικά λοιπόν να παίρνουν οι φοιτητές την κατάσταση στα χέρια τους, ώστε να αναπνέει η δημοκρατία των γενικών συνελεύσεων.

Τι σημαίνει ψήφος στη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ

Ψήφος στη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ σημαίνει στήριξη:

• Στις μπίζνες με σημειώσεις, κεράσματα και εκδρομές στις σχολές. 

• Στη διάλυση κάθε αμεσοδημοκρατικής διαδικασίας των συλλόγων και προτείνουν να υπάρχουν κάποιοι εκλεκτοί ΔΑΠίτες που θα τα λένε με τους υπουργούς και τους προέδρους. 

• Στη συνέχιση της καταστροφικής πολιτικής των μνημονίων και της ΕΕ ως τη μόνη ρεαλιστική λύση, που μας ετοιμάζει ένα μέλλον γεμάτο εργασιακή περιπλάνηση, ανεργία και μετανάστευση. 

• Στη λογική του «διαίρει και βασίλευε» δημιουργώντας κατηγοριοποιήσεις του τύπου «Πολυτεχνίτες vsΤΕΙτζήδες», «αιώνιοι vs τυπικοί» λες και θα αντιμετωπίσουμε διαφορετικές συνθήκες εργασίας (ή ανεργίας…). 

• Στη λογική του ατομικού δρόμου που σπέρνει αυταπάτες για επιβίωση εις βάρος των υπολοίπων και υπόσχεται κοινωνική ανέλιξη. 

• Στην εφαρμογή της αξιολόγησης, που τελικά λειτουργεί ως μοχλός πίεσης για την υλοποίηση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που φέρνει διαγραφές, ατομικό φάκελο σπουδών, δίδακτρα, μειωμένες φοιτητικές παροχές. 

• Στη σύνδεση προγραμμάτων σπουδών – αγορά εργασίας. Για τη ΔΑΠ χρειάζεται άμεση προσαρμογή του προγράμματος με τις απαιτήσεις της αγοράς. Μας λένε, δηλαδή, ότι θέλουν να παίρνουμε ακόμα πιο κατακερματισμένη γνώση, εναρμονισμένη με τις ανάγκες του κεφαλαίου με αποτέλεσμα να μην έχουμε εποπτεία πάνω στο γνωστικό μας αντικείμενο και να βγαίνουμε φτηνοί, εξειδικευμένοι και ευέλικτοι εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα, έρμαιο στα χέρια της εργοδοσίας. 

• Στη δημιουργία ειδικού σώματος φύλαξης των Ιδρυμάτων & έκδοση ειδικής κάρτας εισόδου για όλους τους φοιτητές! Εν ολίγοις, έμπρακτη κατάργηση του ασύλου, αποστείρωση του πανεπιστημίου από κάθε δυνατότητα ανάπτυξης μαχητικών αγώνων, ποινικοποίηση κάθε αγωνιζόμενου κομματιού εντός του, facecontrol στους “επικίνδυνους”. Με λίγα λόγια τάξη και ασφάλεια, γιατί πώς αλλιώς θα έρθουν οι επιχειρήσεις, όπως εύστοχα αναρωτιόταν ο Παπαμιμίκος, γραμματέας της ΟΝΝΕΔ, πώς αλλιώς θα έρθει η ανάπτυξη (όπου ανάπτυξη βάλε εκμετάλλευση της γνώσης και της έρευνας); 

• Στη παράταξη του τσεκοροφόρου Βορίδη και των Ranger, του Καλαμπόκα που σκότωσε με σιδερολοστό στο κεφάλι τον αγωνιστή Νίκο Τεμπονέρα στις καταλήψεις της Πάτρας το ’91, στη παράταξη των μπράβων που το 2011 στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης χτύπησαν αγωνιστές και προφύλαξαν τη διαδικασία συγκρότησης του Συμβουλίου Διοίκησης. Στη παράταξη που κάτω απ την μπλε φτερούγα «φωλιάζουν» φασιστικές αντιλήψεις. 

• Στην «ανιδιοτελή» (ή αλλιώς τσάμπα) προσφορά των φοιτητών σε δουλειές γραμματειακής υποστήριξης είτε στο εκάστοτε τμήμα είτε σε καθηγητές. (βλέπε Πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για εκπαιδευόμενους φοιτητές από το Κέντρο Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης του ΑΠΘ) 

• Στις εργολαβίες που εκμεταλλεύονται εργαζόμενους για να κάνουν τη δουλειά που θα έπρεπε να κάνουν εργαζόμενοι προσλαμβανόμενοι από το πανεπιστήμιο με πλήρη εργασιακά δικαιώματα. Εργολαβίες που έχουν πολλαπλάσιο κόστος στο πανεπιστήμιο σε σχέση με την μόνιμη πρόσληψη προσωπικού από το Ίδρυμα. 

Δεν θέλουμε σωτήρες! Θέλουμε οι ίδιοι φοιτητές να είναι στις Γενικές τους Συνελεύσεις, ν’ αποφασίζουν οι ίδιοι για τους ίδιους. Θέλουμε δυνατούς Συλλόγους, να παλεύουν συντονισμένοι για την διεκδίκηση και την επιβολή των σύγχρονων αναγκών τους. Θέλουμε η νεολαία να ζήσει ελεύθερα. 

Γι' αυτό και σε αυτές τις εκλογές τσακίζουμε την ΔΑΠ – ΝΔΦΚ. Σπάμε την αυτοδυναμία τσακίζοντας την υποταγή και την συνδιαλλαγή μέσα στα πανεπιστήμια. Τσακίζουμε κάθε λογική αναμονής και συναίνεσης. 

ΝΑ ΨΗΦΙΣΩ…..ΝΑ ΜΗ ΨΗΦΙΣΩ….

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται φθίνουσα συμμετοχή στις φοιτητικές εκλογές, γεγονός που δεν είναι άσχετο με τη γενικότερη κατάσταση του συλλόγου (αυτοδυναμία ΔΑΠ) αλλά και την απομαζικοποίηση των γενικών συνελεύσεων. Οι φοιτητικές εκλογές εκφράζουν σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή τα πολιτικά ρεύματα εντός των φοιτητικών συλλόγων και καθορίζουν ως ένα βαθμό τη λειτουργία τους την επόμενη περίοδο.

Η αποχή ως πρακτική αποτελεί απόληξη πολλών και διαφορετικών απόψεων, η καθεμία από τις οποίες φέρει και αντίστοιχα επιχειρήματα υπέρ της, τα οποία θα προσπαθήσουμε να αποδομήσουμε παρακάτω.

Επιχείρημα πρώτο: « ΣΚΑΤΑ στα κόμματα και τις παρατάξεις »

Στα αμφιθέατρα συχνά ακούγεται η άποψη «όλες οι παρατάξεις είναι ίδιες. Γιατί να ασχοληθώ μ’ αυτά τα πράγματα;». 

Από τη μία είναι οι καθεστωτικές παρατάξεις που η πολιτική τους πρακτική αναλώνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό σε πάρτυ, εκδρομούλες, κονέ με καθηγητές και σημειώσεις, κρύβοντας κάτω από το χαλί τη στήριξη των αντιλαϊκών πολιτικών. Από την άλλη, εμείς ως Αντιδομή, σε καμία περίπτωση δεν ταυτιζόμαστε με αυτές τις παραταξιακές λογικές. Αντιλαμβανόμαστε το σχήμα μας ως πυρήνα γύρω από τον οποίο συσπειρώνονται φοιτητές που αγωνίζονται από κοινού για την υπεράσπιση των συμφερόντων και δικαιωμάτων τους και τη βελτίωση της καθημερινότητάς τους.Μέσα απ’ τις κινητοποιήσεις μας επιδιώκουμε να βελτιώσουμε τις ζωές μας, βάζοντας αναχώματα στις αστικές πολιτικές. Καταλαβαίνουμε ότι αυτό επιτυγχάνεται μόνο μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες και όχι επιλέγοντας τον ατομικό και ανταγωνιστικό δρόμο, για αυτό και παλεύουμε για την αναζωπύρωση των συλλόγων και των διαδικασιών τους. Άλλωστε στην πράξη, το απολιτίκ δεν εκφράζει απαξίωση, αλλά σιωπηρή συναίνεση στις πολιτικές που μας επιβάλλονται.

Εκδήλωση σχημάτων ΕΑΑΚ Πολυτεχνείου

Περί Νέου Πολυνομοσχεδίου για τη Παιδεία…

Πριν λίγες μέρες, παρουσιάστηκε από τον Υπουργό Παιδείας Αριστείδη Μπαλτά το νέο πολυνομοσχέδιο για τη Παιδεία. Για τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - που αυτή τη στιγμή σκουπίζει ρευστό από Δημόσιους Φορείς (Δήμους, Περιφέρειες, Νοσοκομεία, Πανεπιστήμια) για να μπορέσει να ξεπληρώσει τους δανειστές μέχρι το τέλος του Μαϊου - και τη παράταξη της μέσα στο πανεπιστήμιο, την ΑΡ.ΕΝ., θεωρείται το μεγαλύτερο βήμα για τη «Κατεδάφιση του πανεπιστημίου της αγοράς» και την «Οικοδόμηση του πανεπιστημίου των αναγκών μας»! Ωστόσο, αν δει κανείς τι γράφει και κυρίως τι ΔΕΝ γράφει αυτό το πολυνομοσχέδιο, μάλλον θα καταλάβει πως η «Ελπίδα (δεν) έρχεται» και τόσο εύκολα.

Στο πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνονται πτυχές όπως είναι η κατάργηση των Συμβουλίων Ιδρύματος, η άρση του ορίου φοίτησης ν+2, η «επαναθέσπιση» του ασύλου και η επαναφορά των φοιτητών στα όργανα διοίκησης. Οι πτυχές αυτές αποτέλεσαν αίτημα του μαχητικού φοιτητικού κινήματος όλο το προηγούμενο διάστημα και βρίσκονται τώρα στις σελίδες του νομοσχεδίου όχι από τη «καλή θέληση του αριστερού Μπαλτά», αλλά επειδή οι σύλλογοι έδωσαν μάχες, αγωνίστηκαν, μάτωσαν κυριολεκτικά και μεταφορικά μπροστά στα ΜΑΤ που φυλούσαν τις κλειστές πόρτες του Φορτσάκη και του Μήτκα. Ωστόσο ακόμη και με τη κατάργηση αυτών των πτυχών και την αντικατάσταση τους με νέες διατάξεις, φαίνεται πως το δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο καθώς και η φοιτητική μας ταυτότητα μέσα σε αυτό κρέμεται από μια λεπτή γραμμή.

ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΑ ΦΩΤΑ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ

Στην προηγούμενη Γενική Συνέλευση του Τμήματος την Τρίτη 28/4 τρόμαξαν τα αυτιά μας όταν ακούσαμε ότι το πρόγραμμα σπουδών του τμήματος πρόκειται να αλλάξει κατά πολύ το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, δηλαδή στο επόμενο τμήμα καθηγητών. Το πρόγραμμα σπουδών μας είχε αλλάξει μόλις πριν 2 χρόνια και έκτοτε είχε συσταθεί μια επιτροπή η οποία θα εξέταζε περαιτέρω αναδιαρθρώσεις του ( δε χρειάζεται να μαντέψεις ποιά επιφανής φιγούρα που κάθεται ολημερίς κι ολονυχτίς στα γαλάζια τραπεζάκια παραγοντίζοντας και τσιμπώντας ψηφαλάκια για τη ΔΑΠ συμμετείχε με οκτώ καθηγητές στην εν λόγω επιτροπή υποτίθεται για να εκφράσει τη φωνή των φοιτητών ). Αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει μόνο στη δικιά μας σχολή, αλλά αντίστοιχα έχουν περάσει ή έχουν επιχειρηθεί να περάσουν ( αλλά βρήκαν απέναντί τους τις κινητοποιήσεις των φοιτητών οπότε και οι καθηγητές αναγκάστηκαν να τα μαζεύουν) σε πολλά άλλα τμήματα ιδιαιτέρως μετεκλογικά προκειμένου να επισπεύσουν τις διαδικασίες πριν περάσει το νέο πολυνομοσχέδιο.

ΤΙ ΠΑΙΖΕΙ ΟΜΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ;;

Σ’ αυτή τη φάση επιδιώκουν να περάσουν κάποιες βασικές αλλαγές που θα ανοίξουν το δρόμο για μια σειρά αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στο επόμενο διάστημα. Κυρίαρχες διατάξεις του νέου προγράμματος είναι:

Η μεταφορά μαθημάτων κορμού μεγαλύτερων εξαμήνων σε μικρότερα και παράλληλα η μετατροπή μαθημάτων κορμού σε υποχρεωτικά τομέα. ( π.χ. η πρόταση που ακούστηκε να κατέβει η Δυναμική σε μικρότερο έτος και να γίνει το Α.Μ.Α.Κ κορμού)

το ζουμί: αυτή μάλλον συνιστά και την κυρίαρχη επιδίωξη καθώς στρώνει το -όχι και τόσο κόκκινο- χαλί της διάσπασης του κύκλου σπουδών σε 3 και 2 έτη το γνωστό σε όλους μας Bachelor και Master και κατ’ επέκτασιν του ενιαίου πτυχίου και επαγγελματικών δικαιωμάτων. H λογική τους είναι απλή: στέλνουν τα δύσκολα μαθήματα στα τρία πρώτα έτη διαμορφώνοντας διακριτά επίπεδα σπουδών, προκειμένου να έρθει ομαλά η διασπαση του πτυχίου. Αυτή η κατεύθυνση αποτελεί βασική στόχευση για τον εκπαιδευτικό μηχανισμό τα τελευταία χρόνια γιατί διαμορφώνει διαφορετικές ροές αποφοίτων πολλών ταχυτήτων προκειμένου αφενός αυτοί που θα καταλήξουν να παίρνουν πτυχίο στα 3 χρόνια να είναι ευέλικτοι και προσαρμόσιμοι στις ανάγκες του κλάδου και της παραγωγής ( φορτώνοντας στην τσέπη τους περαιτέρω επιμορφώσεις) και αφετέρου οι κάτοχοι του Master (που θα τους δίνει τα επαγγελματικά δικαιώματα αποκλειστικά του Τομέα τους) να έχουν την απαιτούμενη εξειδίκευση. Έτσι σε συνδυασμό με την κατάσταση που επικρατεί στην εργασία και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας θέλουν να τσακίσουν κάθε δυνατότητα διεκδίκησης εφόσον ένα εξατομικευμένο πτυχίο ισοδυναμεί με αποφοίτους οι οποίοι δε θα έχουν κανένα ''πάτημα'' για να διεκδικούν συλλογικά.

Απόφαση του Πανελλαδικού διήμερου της Ε.Α.Α.Κ. στις 17 και 18/4 2015

Αφίσα ΕΑΑΚ

Τι κρύβεται κάτω από τις φτερούγες του γαλάζιου πουλιού;

               Διαβάζοντας το πλαίσιο που κατέθεσε στην τελευταία συνέλευση του συλλόγου η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, σε σχέση με τις τελευταίες εξαγγελίες του Μπαλτά, τη φοιτητική εκπροσώπηση στα όργανα διοίκησης του πανεπιστημίου και τα επαγγελματικά δικαιώματα που κατοχυρώνει το πτυχίο μας, μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε πουτελικά το πάει. Μπορούμε να δούμε πώς η παράταξη της ΝΔ μέσα στις σχολές, έρχεται για ακόμη μια φορά να παίξει τον ρόλο του εγγυητή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, πλήρως εναρμονισμένη με τα συμφέροντα των πολιτικών εκφραστών του συστήματος και της ελεύθερης αγοράς. Μια πιο αναλυτική ματιά στο πλαίσιο της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, μπορεί να ξεκαθαρίσει περισσότερο το τοπίο:

«Κάτι τέτοιο (σημείωση: η κατάργηση των ΤΕΙ και η απορρόφηση των φοιτητών που σπουδάζουν στα ΑΕΙ) θα προκαλέσει σημαντικό πρόβλημα ιδιαίτερα για εμάς του μηχανικούς, καθώς: θα οδηγηθούμε σε μοιραία εξίσωση των δικαιωμάτων υπομηχανικών και μηχανικών, θα αυξηθεί ο αριθμός των μηχανικών σε μια ήδη κορεσμένη αγορά (…), αναγκαστικά για να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του Πολυτεχνείου οι φοιτητές των ΤΕΙ, θα υπάρξουν εκπτώσεις στην ποιότητα και την επάρκεια του Προγράμματος Σπουδών, γεγονός που θα ρίξει την ποιοτική στάθμη των αποφοίτων, οι υλικοτεχνικές υποδομές των Πολυτεχνικών Σχολών δεν είναι ικανές να υποστηρίξουν τη φοίτηση των σπουδαστών που θα απορροφηθούν από τα ΤΕΙ»

Καταρχάς, αν δούμε τι συμβαίνει στη εργασιακή πραγματικότητα, μάλλον δεν είναι οι ΤΕΙτζήδες αυτοί που προκαλούν το πρόβλημα. Οι συνθήκες εργασίας του μηχανικού, όσο και αν οι ΔΑΠίτες προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, δεν συμβαδίζουν καθόλου με την εικόνα των ωραίων γραφείων, των ακριβών αυτοκίνητων, του χρήματος και της ανάληψης των υπέρογκων έργων! Αντιθέτως, το παρόν και το μέλλον του εργαζόμενου μηχανικού, φαίνεται να είναι η μισθωτή σκλαβιά, η κακοπληρωμένη ανασφάλιστη εργασία και η υποταγή στους εργοδότες!Οι μηχανικοί, δουλεύουν όχι σαν υπάλληλοι, αλλά σαν «συνεργαζόμενοι με μπλοκάκι», γεγονός που έχει αντίκτυπο και στην ασφάλισή τους (την καλύπτουν οι ίδιοι, όχι ο εργοδότης τους). Το πρόβλημα με την εξίσωση των δικαιωμάτων μας με τους συναδέλφους από τα ΤΕΙ, δεν είναι ότι θα θιχθεί το «μεγάλο κοινωνικό μας status» ή το ζήτημα «Πολυτεχνίτες vsΤΕΙτζήδες». Πρέπει να εξετάσουμε το ζήτημα ως κομμάτι της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες πτυχές της. Πιο συγκεκριμένα, η εξίσωση των δικαιωμάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ και  το σπάσιμο του ενιαίου πτυχίου με τη συνοδευόμενη δημιουργία ατομικού φακέλου, συμπιέζει συνολικά (και του ΑΕΙ και του ΤΕΙ) τα επαγγελματικά μας δικαιώματα ακόμη πιο κάτω. Ακόμη πιο βαθιά στο τσουβάλι της ανεργίας και των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Τώρα σε σχέση με το πρόγραμμα σπουδών, μάλλον δεν είναι οι σπουδαστές που το καθορίζουν. Τα «παιδιά του κατώτερου θεού» (όπως οι προκαταλήψεις θέλουν να μας πείσουν πως είναι) που έγραψαν χαμηλότερους βαθμούς στις πανελλαδικές, δεν θα καθορίσουν εάν το πρόγραμμα σπουδών είναι περισσότερο ή λιγότερο επαρκές. Άλλωστε, η βάση εισαγωγής από το 2010 έως το 2014 έχει φανερή πτώση. Το πρόγραμμα ωστόσο, παρέμεινε αναλλοίωτο. Αυτό που καθορίζει πραγματικά ένα πρόγραμμα σπουδών σε χρόνο, ποιότητα και κατευθύνσεις, είναι οι ανάγκες του κεφαλαίου να διαμορφώνουν έναν εργαζόμενο ευέλικτο, φθηνό και αναλώσιμο.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΕΑΑΚ για την προκλητική ανακοίνωση της Πρυτανείας του ΑΠΘ

Την Πέμπτη 19/03, ήταν προγραμματισμένη η συνεδρίαση της συγκλήτου του ΑΠΘ, στην οποία οι φοιτητικοί σύλλογοι, μετά από απόφαση των γενικών τους συνελεύσεων, παρευρέθηκαν μαζικά ώστε να καταθέσουν τις αποφάσεις τους και να παρέμβουν στη διαδικασία. Ωστόσο η διοίκηση του πανεπιστημίου αρνούμενη να έρθει αντιμέτωπη με τα συλλογικά όργανα των φοιτητών επιστράτευσε για ακόμη μια φορά τις αυταρχικές πρακτικές της, κλειδώνοντας την πόρτα και φυλάσσοντας με μπράβους τον 7ο όροφο του κτιρίου διοίκησης όπου πραγματοποιούνταν η σύγκλητος. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης η μαζική παρουσία των φοιτητικών συλλόγων αγνοούνταν επιδεικτικά. 

Η πεισματική άρνηση της συγκλήτου και οι αυταρχικές πρακτικές που μεταχειρίζεται υποσκελίστηκαν μέσα από την συνήθη τακτική παραποίησης των γεγονότων και αντικατάστασής τους από εξόφθαλμα ψέματα που απασχόλησαν τον δημόσιο λόγο σε ψευδή ρεπορτάζ και λασπολογίες των ΜΜΕ, τη ρητορική των οποίων υιοθέτησε και το Υπουργείο Παιδείας, που έκανε λόγο για πράξεις βαρβαρότητας και τυφλής βίας. Όλα αυτά τροφοδοτούνται προφανώς και από την ανακοίνωση της πρυτανείας στις 20/3, που αναφέρονταν σε μαυροφορεμένες ομάδες εξωπανεπιστημιακών που επιχείρησαν να βάλουν φωτιά στην πόρτα του 7ου ορόφου χωρίς να επικαλούνται συγκεκριμένα φοιτητικά αιτήματα. Χαρακτηριστικό της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας είναι η προκλητική και απαράδεκτη επίκληση της πρυτανείας στην υπεράσπιση του ασύλου και την ελευθερία έκφρασης, την ίδια στιγμή που αποκλείει με μπράβους τους φοιτητές και ζητάει κατ’ εξακολούθηση την παρέμβαση του εισαγγελέα και της αστυνομίας. 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ για τα γεγονότα της συγκλήτου στις 19/03

Σήμερα, 19/03, θα πραγματοποιούνταν η σύγκλητος του ΑΠΘ, στην οποία φοιτητικοί σύλλογοι, μετά από απόφαση των γενικών τους συνελεύσεων, θα παρευρίσκονταν ώστε να καταθέσουν τις αποφάσεις τους και να παρέμβουν στη διαδικασία.

Παρ' όλα αυτά, για ακόμα μια φορά γίναμε μάρτυρες του ακραίου αυταρχισμού της διοίκησης του πανεπιστημίου. Για ακόμα μία φορά η πόρτα της συγκλήτου ήταν κλειδωμένη και φυλάγονταν από μπράβους. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης η μαζική παρουσία των φοιτητικών συλλόγων αγνοούνταν επιδεικτικά.

Το σημερινό αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας κατάστασης που διαμορφώνεται τα τελευταία χρόνια στο πανεπιστήμιο, που θέλει τις αποφάσεις των διοικήσεων να μην λογαριάζουν τις ανάγκες των φοιτητών.

Τέλος στην αναμονή!

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

Τα μηδενικά όρια διαπραγμάτευσης που υπάρχουν μέσα στον ασφυκτικό κλοιό της ΕΕ και του ευρώ ήταν ανέκαθεν μια πραγματικότητα. Ένα μήνα μετά την εκλογή της, τα ανακάλυψε και η συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ. Με τη νέα συμφωνία-μνημόνιο  που σύναψε με τους δανειστές της χώρας, φαίνεται ξεκάθαρα ότι η ελπίδα φεύγει όσο απότομα ήρθε. Η σχεδόν άνευ όρων δέσμευση για υλοποίηση των επιταγών της άρχουσας τάξης από τη νέα κυβέρνηση και η δημόσια αλληλοϋποστήριξη τους (βλ. δηλώσεις Σ.Ε.Β., Βαρδινογιάννη), υποδηλώνει ότι καμία κυβερνητική διαχείριση δεν μπορεί να αλλάξει την υπάρχουσα κοινωνική κατάσταση, με αποτέλεσμα να διατηρείται η ζοφερή, για το λαό και τη  νεολαία, πραγματικότητα.

Στην παιδεία, ο νέος υπουργός Αριστείδης Μπαλτάς έχει προχωρήσει σε μια σωρεία εξαγγελιών από τις οποίες άλλες παίρνει πίσω και άλλες μετασχηματίζει εντέχνως, το γνωστό φαινόμενο «κωλοτούμπα». Σε κάθε περίπτωση, και πέρα από τις προεκλογικές και μετεκλογικές δεσμεύσεις, το παρόν και το μέλλον των φοιτητών και της νεολαίας φαίνεται να μην έχουν πολλά να ζηλέψουν από την αθλιότητα της προηγούμενης κατάστασης.

Η επιχειρηματική μετάλλαξη του πανεπιστημίου συνεχίζεται κανονικά, με ιδιώτες να χρηματοδοτούν την έρευνα και τα προγράμματα σπουδών κάνοντας τις ανάγκες των φοιτητών θυσία για τα κέρδη των επιχειρήσεων, και με εργολάβους να λύνουν και να δένουν σε όλες τις λειτουργίες των ιδρυμάτων.

Ο νόμος-έκτρωμα (Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου), σε πλήρη ευθυγράμμιση με τη Μπολόνια, παραμένει να αιωρείται πάνω από τα κεφάλια μας, με όλες τις αντιδραστικές του διατάξεις (σπάσιμο κύκλου σπουδών, εισαγωγή πιστωτικών μονάδων, διαγραφές, όριο φοίτησης, κατάργηση ασύλου, κατάργηση έντυπων συγγραμάτων,  εγκαθίδρυση συμβουλίων ιδρύματος, επώνυμες έδρες, ιδιωτική χρηματοδότηση ιδρυμάτων κλπ) έτοιμες για εφαρμογή ή ήδη σε ισχύ.

Η μέριμνα τείνει να γίνεται όρος προς εξαφάνιση, με τις εστίες να στεγάζουν ελάχιστους φοιτητές και αλλού να κλείνουν (ΤΕΙ Σίνδου), ο έλεγχος στην ιδιωτική πλέον λέσχη με ηλεκτρονικό σκανάρισμα των πάσο να έχει εγκαθιδρυθεί, τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά να είναι μία πραγματικότητα, οι δωρεάν μετακινήσεις να είναι άπιαστο όνειρο και τα δωρεάν συγγράμματα να βρίσκονται υπό διακύβευση.

Λίγα λόγια για το χρέος

Σίγουρα τον τελευταίο καιρό αυτό, υπάρχει από πολλούς έντονος προβληματισμός σχετικά με το χρέος: πόσο είναι ή όχι βιώσιμο, αν πρέπει ή όχι να διαγραφεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρ’ όλη τη ρητορική για διαγραφή του χρέους όλο το προηγούμενο διάστημα και τις υποσχέσεις για «ανακούφιση» του ελληνικού λαού, φαίνεται να έχει αλλάξει στάση, καθώς έχει αποδεχτεί το μεγαλύτερο μέρος του και έχει πλέον και ο ίδιος παραδεχτεί πως ούτε διαπραγματεύσιμο δεν είναι! 

Το ζήτημα του χρέους πρέπει να εξετάζεται από τη σκοπιά του ποιος το δημιούργησε, ποιος το χρωστάει και ποιος καλείται τώρα να το πληρώσει. Τόσα χρόνια αναπαράγεται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, για εξυπηρέτηση των αστικών κομμάτων και των συμφερόντων τους, μια πλασματική εξήγηση για την φύση του χρέους. Πως δήθεν είναι απόρροια του σπάταλου τρόπου ζωής του ελληνικού λαού, της ακαμψίας της αγοράς εργασίας, της έλλειψης ανταγωνιστικότητας και της χαλαρής δημοσιονομικής πολιτικής, έτσι ώστε να «δικαιολογούνται» συμπεράσματα που θέλουν ακόμη πιο αντεργατικά μέτρα, ακόμη πιο χαμηλούς μισθούς, ακόμη περισσότερες απολύσεις ως λύση του προβλήματος. Ωστόσο ακόμη και εκεί που τέτοιες μεταρρυθμίσεις εφαρμόζονται κατά κόρον, δηλαδή σε χώρες – υπόδειγμα για τον καπιταλισμό, τα χρέη υπάρχουν και μεγεθύνονται. Για παράδειγμα, το χρέος της Κίνας έχει τετραπλασιαστεί από το 2010 έως το 2014, παρ’ όλο που οι ρυθμοί ανάπτυξης της είναι 7-8% ετησίως και εκατομμύρια άνθρωποι αμείβονται με 1 δολ. την ημέρα χωρίς να έχουν κανένα εργατικό δικαίωμα. Άρα μάλλον, αυτό που παράγει το χρέος δεν είναι αυτό που μας παρουσιάζει η αστική προπαγάνδα. Η δημιουργία, η εξάπλωση και η γιγάντωση του χρέους ουδεμία σχέση έχει με τον τρόπο ζωής του λαού.