Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Εσωτερικοί κανονισμοί... πλησιάζουν απειλητικά!







το κείμενο:

Τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις έχουν εξαπολύσει μια τεράστια επίθεση στον τομέα της εκπαίδευσης, η οποία συνεχίζεται ακόμη και σήμερα. Από το 2006-2007 με το μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου μέχρι τις καταλήψεις το Σεπτέμβρη του 2011, οι φοιτητές έδωσαν την απάντησή τους σε ό, τι αφορά την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, αγωνιζόμενοι για την ανατροπή της. Μια αναδιάρθρωση που καταργεί το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου και αναιρεί κεκτημένα χρόνων. Το κράτος όμως δεν το βάζει κάτω και επανέρχεται με την ψήφιση των Νέων Πρότυπων Εσωτερικών Κανονισμών Ιδρυμάτων, που έρχονται να ολοκληρώσουν το αντιδραστικό έργο των προηγούμενων χρόνων.


Τι είναι οι πρότυποι εσωτερικοί κανονισμοί ιδρύματος;

Είναι το καταστατικό λειτουργίας των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων που ορίζει το πλαίσιο με βάση το οποίο λειτουργούν όλα τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας. Εξειδικεύουν τους νόμους Διαμαντοπούλου και Αρβανιτόπουλου και ανοίγουν το δρόμο για την εφαρμογή τους στα Πανεπιστήμια. Οι εσωτερικοί κανονισμοί ρυθμίζουν όλες τις λειτουργίες του πανεπιστημίου : την ακαδημαϊκή την διοικητική και την οικονομική . Σε ό,τι αφορά εμάς τους φοιτητές οι κύριες διατάξεις τους έρχονται να πλήξουν την καθημερινότητά μας και τα δικαιώματα μας που έχουν κατακτηθεί. Συγκεκριμένα προβλέπεται: το σπάσιμο του κύκλου σπουδών σε τρία και δύο χρόνια, οι διαγραφές των φοιτητών στα ν+2, η εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στο πρόγραμμα σπουδών και την έρευνα του πανεπιστημίου, τα πειθαρχικά συμβούλια, η καθιέρωση επώνυμων εδρών, κ.α.


Σπάσιμο κύκλου σπουδών - Διάλυση επαγγελματικών δικαιωμάτων - Δίδακτρα

Σύμφωνα με τον πρότυπο εσωτερικό κανονισμό ορίζεται η αντικατάσταση του ενιαίου κύκλου σπουδών από 2 κύκλους σπουδών, τον πρώτο στα 3 χρόνια για τις πολυτεχνικές σχολές (Bachelor) και το δεύτερο ο οποίος θεωρείται πλέον μεταπτυχιακός (master) και στον οποίο δε θα συνεχίζουν όλοι οι φοιτητές καθώς θα υπάρχουν φίλτρα είτε εξεταστικά είτε οικονομικά. «Ο πρώτος κύκλος σπουδών συνίσταται στην παρακολούθηση προγράμματος προπτυχιακών σπουδών, περιλαμβάνει μαθήματα που αντιστοιχούν σε πιστωτικές μονάδες που ορίζονται με προεδρικό διάταγμα και δεν είναι λιγότερες από 180. Κάθε ακαδημαϊκό έτος περιλαμβάνει εκπαιδευτικές δραστηριότητες που αντιστοιχούν σε 60 πιστωτικές μονάδες. Β) Ο δεύτερος κύκλος σπουδών συνίσταται στην παρακολούθηση προγράμματος μεταπτυχιακών σπουδών, περιλαμβάνει για κάθε πρόγραμμα σπουδών μαθήματα που αντιστοιχούν κατ’ ελάχιστο σε 60 πιστωτικές μονάδες.»

πτυχία vs φάκελος προσόντων 
Το ενιαίο πτυχίο αντικαθίσταται από τον ατομικό φάκελο προσόντων και ο φοιτητής εγκλωβίζεται σε ένα αέναο κυνήγι πιστωτικών μονάδων, τις οποίες μπορεί να συλλέξει επιλέγοντας μαθήματα και από άλλα τμήματα αλλά και με παρακολούθηση σεμιναρίων και συνεδρίων. Δίνεται με αυτόν τον τρόπο, συν όλων των άλλων, η ευκαιρία στους εξωτερικούς οργανισμούς και τις εταιρίες που θα εισέλθουν, ή που ήδη έχουν εισέλθει στις σχολές (προσδιορίζεται ξεκάθαρα μέσα στους εσωτερικούς κανονισμούς η παραχώρηση ερευνητικών εγκαταστάσεων στον επιχειρηματικό κόσμο, συμπληρωματικά με τις εταιρίες που ήδη χρηματοδοτούν με σκληρό εργασιακό καθεστώς για τον φοιτητή ερευνητικά προγράμματα και συμπληρωματικά με τους μεγαλοκαθηγητάδες που εξυπηρετούν ατομικές σκοπιμότητες με σκοπό την άντληση κέρδους από τα μαθήματα) να προσαρμόζουν τον εργαζόμενο σε αυτό ακριβώς το μοντέλο που θέλουν: ευέλικτο, με επιλεγμένες και προσαρμοσμένες γνώσεις πάνω στις εξειδικευμένες εργασίες που θα του ζητηθούν, δίνοντας ταυτόχρονα πάτημα στην χαμηλόμισθοι αμοιβή, στην λογική του «τόσο ξέρεις και προορίζεσαι να παράγεις, τόσο θα σε πληρώνω». Παράλληλα ορίζεται η δυνατότητα οργάνωσης σύντομων προγραμμάτων σπουδών από κάθε Σχολή που αντιστοιχούν σε 120 πιστωτικές μονάδες .

επαγγελματικά δικαιώματα
Η διάλυση του ενιαίου πτυχίου έρχεται να κατακερματίσει τα επαγγελματικά δικαιώματα, δημιουργώντας απόφοιτους πολλών ταχυτήτων και εξαναγκάζοντάς τους σε μια διαδικασία διαρκούς ειδίκευσης και επανειδίκευσης, κατάρτισης και επανακατάρτισης. Ο απόφοιτος, έχοντας ένα εξατομικευμένο και υποβαθμισμένο πτυχίο καθίσταται έρμαιο στις βουλήσεις του εκάστοτε εργοδότη, ενώ παράλληλα περιχαρακώνονται οι δυνατότητες συλλογικής διεκδίκησης. Έτσι διασφαλίζεται από το κράτος ότι το πτυχίο συμβαδίζει με τις συνθήκες εργασίας αλλά και με τις επιταγές της Ε.Ε. Ως φοιτητές, η διάταξη αυτή οξύνει τον ανταγωνισμό, εφόσον θα κληθούν να ανταγωνιστούν τους συμφοιτητές τους για την πρόσβαση στο δεύτερο κύκλο και την εξασφάλιση το δυνατόν περισσότερων πιστωτικών μονάδων, ενώ το φοιτητικό σώμα διασπάται, το υποκείμενο εξατομικεύεται και δυσκολεύεται να αντιληφθεί τη δυνατότητα αλλά και την αναγκαιότητα της συλλογικής πάλης..Παράλληλα, θα κληθούν να πληρώσουν δίδακτρα για το δεύτερο κύκλο σπουδών, εφόσον έχει ήδη αποφασιστεί από τη Σύγκλητο του ΑΠΘ η επιβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών. Ως εκ τούτου, επιβαρύνονται οι οικογένειες με περαιτέρω έξοδα εν μέσω κρίσης και αποκλείονται από το δεύτερο κύκλο φοιτητές που προέρχονται από οικογένειες χαμηλών εισοδημάτων. Όλο και περισσότερος κόσμος, ειδικά αν προέρχεται από λαϊκές οικογένειες, θα αδυνατεί να ολοκληρώνει τις σπουδές του, με αποτέλεσμα να μένει εκτός πανεπιστημίου και να μπορεί να προσαρμοστεί από την ιδιωτική ή κρατική εργοδοσία όποτε αυτή θέλει, με όσες γνώσεις αυτή θέλει, για όποιο αντικείμενο αυτή θέλει.


Διαγραφές φοιτητών

Ορίζεται χρονικό όριο περάτωσης των σπουδών στα ν και 2 χρόνια , κατά το οποίο ισχύει η φοιτητική ιδιότητα. Αν ο φοιτητής το υπερβεί διαγράφεται από τη σχολή(!) Σαν να μην ήταν αρκετό, ορίζεται διαγραφή από τη σχολή και στις πόσες φορές αποτυγχάνουμε σε ένα μάθημα: την ΤΡΙΤΗ φορά που κόβεται κανείς, καλείται να δώσει το μάθημα με προφορική εξέταση. Αν αποτύχει και σ΄αυτήν τρεις φορές διαγράφεται από τη σχολή!!!

Το μέτρο των διαγραφών πρόκειται για ένα πολύ αντιδραστικό μέτρο, το οποίο αν και εφόσον εφαρμοστεί πρόκειται να αλλάξει ριζικά τα χαρακτηριστικά του φοιτητή, εγκαθιδρύοντας ένα ακόμη πιο ασφυκτικό πλαίσιο φοίτησης και ενισχύοντας την εντατικοποίηση του. Η διαγραφή θα αιωρείται ως ενδεχόμενη απειλή σε όλη τη διάρκεια των σπουδών, ωθώντας το φοιτητή στον ατομικό δρόμο και την ατομική συνδιαλλαγή με τους καθηγητές(και μην ξεχνάμε το ρόλο των καθεστωτικών παρατάξεων, βλέπε ΔΑΠίτες και ΠΑΣΠίτες, και το ’’φωτεινό’’ τους παράδειγμα τόσα χρόνια στη συνδιαλλαγή με το καθηγητικό κατεστημένο). Σε σχέση μάλιστα με τους καθηγητές, γίνεται σαφές ότι η παραμονή κάποιου στη σχολή εξαρτάται από τις εκάστοτε διαθέσεις και ‘προτιμήσεις’ τους. Άλλωστε δεν είναι λίγα τα παραδείγματα εμμονικού καθηγητικού ρεβανσισμού και αυθαιρεσίας καθώς και στοχοποίησης αγωνιστών από διάφορα λαμπρά φρούτα της πανεπιστημιακής κοινότητας. Ο φόβος της διαγραφής θα λειτουργεί αντιπαραθετικά με την ενασχόλησή του φοιτητή με τις συλλογικές διαδικασίες, καθώς οι συνελεύσεις για παράδειγμα, θα φαντάζουν σπατάλη χρόνου.

Οι διαγραφές, σε συνδυασμό με τη διάλυση του πτυχίου αναιρούν έναν κοινωνικό συμβιβασμό τον οποίο χρόνια τώρα είχε συνάψει η αστική τάξη με τη νεολαία: ότι η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο μπορούσε να διασφαλίσει επαγγελματική αποκατάσταση και κοινωνική ανέλιξη. Έτσι ο φοιτητής κοπιάζει για ένα πτυχίο(η απόκτηση του οποίου γίνεται όλο και πιο δύσκολη) το οποίο δεν του διασφαλίζει πρακτικά τίποτα, ενώ πάντα κινδυνεύει οι κόποι του να πάνε χαμένοι γιατί ενδεχομένως να διαγραφεί.


Εισαγωγή ιδιοτικοοικονομικών κριτηρίων

«Οι προϋποθέσεις παροχής υπηρεσιών από τα Πανεπιστημιακά Εργαστήρια σε ιδιώτες και κάθε νομικής μορφής Οργανισμούς είναι δυνατή σύμφωνα με το νόμο ύστερα από σύμφωνη γνώμη των Ιδρυμάτων από τη Σύγκλητο (...)Ως προς το οικονομικό σκέλος, οι συμφωνίες προγραμματικού σχεδιασμού κάθε ιδρύματος εξειδικεύονται στις επενδύσεις. Ο προγραμματισμός και η υλοποίηση επενδύσεων σχετίζεται άμεσα με την ανανέωση και την επέκταση των παγίων περιουσιακών στοιχείων (…)Είναι δυνατή, με απόφαση του πρύτανηη ίδρυση και λειτουργία σε σχολή επώνυμης έδρας διδασκαλίας και έρευνας σε συγκεκριμένη γνωστική περιοχή. Για την ίδρυση της έδρας απαιτείται η δωρεά στο ίδρυμα από οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο» Στην κατεύθυνση αυτή, η χρηματοδότηση της λειτουργίας και των υπηρεσιών του πανεπιστημίου συνδέεται άμεσα με την αγορά και της επιδιώξεις του κεφαλαίου, με ανοίγματα επιχειρηματικού χαρακτήρα σε ιδιώτες. Το ιδιωτικό κεφάλαιο, θα είναι πλέον σε θέση τόσο να βάζει χέρι στο πρόγραμμα σπουδών, προσαρμόζοντας το αντικείμενο που μεταβιβάζεται ως γνώση στον φοιτητή στις δικές του επιδιώξεις και στην εκμετάλλευση– με συγκεκριμένους όρους και συνθήκες - της έρευνας την οποία ο φοιτητής θα παράγει, κυρίως σε μεταπτυχιακό ή διδακτορικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο πρακτικής των φοιτητών σε αυτό. Οι κενές θέσεις που άφησαν πίσω τους οι απολύσεις των διοικητικών (θέσεις που μάλλον δεν ήταν περιττές, αν σκεφτούμε πως μετά τις απολύσεις υπεύθυνος για την θέρμανση του ΑΠΘ είναι μόνο ένας) έρχονται πλέον να καλυφθούν είτε από ανταποδοτικές υποτροφίες στους φοιτητές ή επιχειρηματικούς ομίλους, που με την σειρά τους θα επιβάλλουν συγκεκριμένο εργασιακό καθεστώς για όσους εργαζόμενους χρειαστούν. Για παράδειγμα, στο τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, η Δ.Ε.Η. έχει συνάψει μνημόνιο με το ίδρυμα, κατά το οποίο εγκαθιδρύονται τρία νέα μαθήματα στο πρόγραμμα σπουδών και οι φοιτητές του τμήματος μπορούν να κάνουν πρακτική σε αυτήν, απλήρωτοι ή για ψίχουλα, έχοντας την πλήρη ευθύνη για τον ορισμό των συνθηκών και των όρων της πρακτικής αυτής. 


Πειθαρχικά συμβούλια 

«Μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας που παρακωλύουν με οιονδήποτε τρόπο τη λειτουργία των συλλογικών οργάνων του Ιδρύματος, υποπίπτουν σε πειθαρχικό παράπτωμα. Οι σχετικές διαδικασίες του πειθαρχικού ελέγχου κινούνται από τον Πρύτανη.» 

Ορίζεται η δυνατότητα πειθαρχικής δίωξης σε φοιτητές γεγονός που αφενός σκληραίνει το κατασταλτικό πλαίσιο και αφετέρου παραπέμπει σε άλλες εποχές. Προφανώς αυτοί που θα στοχοποιηθούν θα είναι αυτοί που σηκώνουν κεφάλι και αντιστέκονται την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι απειλές των καθηγητών για άσκηση πειθαρχικής δίωξης σε μέλη του Συλλόγου φοιτητών του Ιστορικού- Αρχαιολογικού που μπλόκαραν τη διαδικασία της εξωτερικής αξιολόγησης, έπειτα από απόφασή τους σε Γενική Συνέλευση. Πρόκειται για μια ξεκάθαρη προσπάθεια κατατρομοκράτησης των αγώνων, απέναντι στην οποία το φοιτητικό κίνημα πρέπει να τοποθετηθεί 


Όριο των 14 βδομάδων 

«Κάθε εξάμηνο περιλαμβάνει κατ’ ελάχιστο 14 εβδομάδες διδασκαλίας. Ο αριθμός των εβδομάδων για τη διενέργεια των εξετάσεων ορίζεται σε μέχρι 3 για τις εξετάσεις πρώτης περιόδου και σε 4 για την επαναληπτική εξεταστική περίοδο» 

(Μετάφραση: ούτε μια βδομάδα μην κάνετε κατάληψη παλιόπαιδα γιατί θα χάσετε το εξάμηνό σας.) Να σημειωθεί ότι το εξάμηνο που χάθηκε στη Νομική Αθήνας, λόγω των καταλήψεων τις οποίες οι φοιτητές αγωνίζονταν κόντρα στις απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων και στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, αφήνει πολύ βαριά παρακαταθήκη για το φοιτητικό κίνημα και αποτελεί δείγμα κυβερνητικού εκδικητισμού. Το όριο δεν εξυπηρετεί ακαδημαϊκούς σκοπούς, αλλά προσπάθεια από τη μία να αναχαιτιστούν οι φοιτητικές κινητοποιήσεις, και από την άλλη, οποιεσδήποτε κινητοποιήσεις εργαζομένων εντός των πανεπιστημίων, να βρουν απέναντί τους τους φοιτητές. Αυτός που θα κληθεί να καταρτίσει και να επιβάλλει τους εσωτερικούς κανονισμούς θα είναι ο πρύτανης του εκάστοτε Ιδρύματος. Συνάμα, του εκχωρείται η αρμοδιότητα να καταργεί και να αλλάζει προγράμματα σπουδών. Βλέπουμε έτσι το ρόλο του να αναβαθμίζεται καθότι συγκεντρώνει πολλές εξουσίες, σε σχέση με προηγούμενο διάστημα. Βέβαια οι αποφάσεις του, πρέπει να εγκριθούν και από το Συμβούλιο Ιδρύματος.

Σ’ αυτό το αποφασιστικό βήμα της πολιτικής της κυβέρνησης και των αστικών επιτελείων, που έχει στόχο όχι μόνο να διαλύσει τη δημόσια εκπαίδευση και τις δημόσιες παροχές, αλλά και να δημιουργήσει το νέο μοντέλο εργαζομένου πρέπει ο καθένας μας ατομικά αλλά και συλλογικά να πάρει θέση.

Να παλέψουμε συλλογικά για να μην ψηφιστούν οι εσωτερικοί κανονισμοί, όπου κι αν αυτό επιχειρηθεί. Πρόκειται για ένα σημείο που θα αποτελέσει τομή για την πορεία του φοιτητικού και ευρύτερα του λαϊκού κινήματος και η απάντησή μας δεν μπορεί παρά να είναι μαχητική, ενωτική, ανυποχώρητη. 

Με συνελεύσεις, καταλήψεις και διαδηλώσεις μπλοκάρουμε όπως το φοιτητικό κίνημα μπλόκαρε στο παρελθόν τους νόμους και τους κανονισμούς που απείλησαν το πανεπιστήμιο!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου