Όταν αντί για φαγητό, τρώμε άκυρο…

Μπορεί η λέσχη να «άνοιξε», όμως…

Ποιος την άνοιξε;

Τη λέσχη την έχει αναλάβει πλέον ιδιώτης, και συγκεκριμένα εργολαβία catering. Η δωρεάν σίτιση, αν και είχε κατοχυρωθεί από συλλογικούς αγώνες του φοιτητικού κινήματος και της νεολαίας στα πλαίσια υπεράσπισης του δικαιώματος της δωρεάν φοιτητικής μέριμνας και των δωρεάν σπουδών, δεν είναι πλέον αυτονόητη παροχή από πλευράς κράτους. Ακόμη και αν τώρα η λέσχη είναι δωρεάν, αυτό δεν σημαίνει πως θα εξακολουθήσει να είναι. Ο δωρεάν χαρακτήρας της συνεχώς διακυβεύεται. Για πόσο ακόμη ένας εργοδότης θα συνεχίσει να παρέχει το εμπόρευμα του χωρίς προσωπικό οικονομικό όφελος; 

Ποια διαφορά θα προκαλέσει αυτό για εμάς…

Η βασική διαφορά είναι ότι η δωρεάν σίτιση δε θα έχει πλέον καθολικό χαρακτήρα, καθώς η είσοδος εισοδηματικών και κοινωνικών κριτηρίων, αποκλείει μία μερίδα φοιτητών από αυτήν. Είναι γεγονός πως ήδη μοιράζονται στη λέσχη αιτήσεις για την κάρτα σίτισης, ενώ δικαίωμα στην λέσχη δε θα έχουν φοιτητές που έχουν συμπληρώσει τα ν+2 χρόνια φοίτησης. Ειδικότερα σε αυτές τις περιόδους κρίσης, η δωρεάν σίτιση δεν αποτελεί αποκλειστική ανάγκη της μειοψηφίας των φοιτητών που θα κριθούν πως πληρούν αυτά κριτήρια. Σαφέστατα, το κομμάτι των φοιτητών που αυτή τη στιγμή μπορεί να καλύψει οικονομικά τις σπουδές του μειώνεται συνεχώς. Όταν λοιπόν μια σειρά από δωρεάν παροχές στην φοιτητική μέριμνα ιδιωτικοποιούνται και την οικονομική δαπάνη για σίτιση, στέγαση και σπουδές αναγκάζεται να καλύψει ο φοιτητής και η οικογένεια του, η μερίδα εκείνη των φοιτητών που δεν θα μπορεί να καλύψει τις ανάγκες αυτές, θα πετιέται έξω από το πανεπιστήμιο. Παρατηρούμε πως ένας ακόμη κρίκος προστίθεται στην αλυσίδα εκείνων των μεταρρυθμίσεων που μετακυλύουν το κόστος φοίτησης στις πλάτες των φοιτητών.

…και για τις ανάγκες και άλλων κοινωνικών κομματιών;

Στο σημείο στο οποίο έχει φτάσει η ανεργία αλλά και η εργασία με μισθούς πείνας, η οικονομική άνεση για την εξασφάλιση φαγητού δεν είναι αυτονόητη. Γι’ αυτό το λόγο, με την απαίτηση του φοιτητικού κινήματος για δωρεάν σίτιση και την άρνηση επίδειξης πιστοποιητικών και πάσο, μεγάλος πλήθος μεταναστών, ανέργων και χαμηλόμισθων εργαζομένων κάλυπτε βασικές διατροφικές του ανάγκες. Είναι γεγονός πως η δωρεάν παροχή σίτισης, και για να μιλάμε απλά, τα πιάτα φαγητού αυτών των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, έχουν και είχαν αμελητέο οικονομικό κόστος! Πόσο άλλωστε μπορούν να επιβαρύνουν οι ομάδες αυτές τους προϋπολογισμούς και τα budget, τη στιγμή που ανταλλάσσονται τεράστια ποσά σε μίζες εργολαβιών; Σε κάθε περίπτωση, να διευκρινιστεί πως το ζήτημα δεν είναι οι άνεργοι, οι μετανάστες και χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι να μπορούν – τυπικά ή άτυπα – να τρώνε στην λέσχη, αλλά, πάνω απ’ όλα, να έχουν εκείνες τις οικονομικές απολαβές που θα τους διασφαλίζουν όχι μόνο επιβίωση (κάποιες φορές ούτε αυτή), αλλά αξιοπρεπή ζωή! 

Πώς επηρεάζει η ιδιωτικοποίηση της λέσχης τους εργαζόμενους της;

Το καθεστώς της εργολαβίας, επιβάλλει ένα επισφαλές εργασιακό περιβάλλον για τους εργαζομένους της. Οι χαμηλοί μισθοί (που ήδη έχουν οι εργαζόμενοι σε όλους τους κλάδους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα), ο συνεχής κίνδυνος της απόλυσης μέσω των ατομικών συμβάσεων (πόσο μάλλον όταν στην αδικία σηκώνεις κεφάλι και αντιστέκεσαι) και οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, θα αποτελούν πλέον δεδομένη καθημερινότητα. Φαίνεται λοιπόν πως πέρα από την υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής του, εδραιώνεται ένα νέο μοντέλο εργαζομένου, άμεσα εκμεταλλεύσιμου και πειθήνιου στην εργοδοτική αυθαιρεσία, που θα αδυνατεί να διεκδικήσει συλλογικά τα δικαιώματα του. 

Για όλο αυτό, εμείς τι κάνουμε; Πως απαντάμε;

Απέναντι στην ιδιωτικοποίηση της λέσχης, που είναι μία ακόμη έκφραση της συνολικής επίθεσης που υλοποιεί Κυβέρνηση-ΕΕ-Κεφάλαιο, δεν μπορούμε να μείνουμε απαθείς. Είναι ανάγκη το φοιτητικό κίνημα να αναζωπυρωθεί, προκειμένου στην συνολική αυτή επίθεση – ας μην ξεχνάμε πως το ζήτημα της λέσχης δεν είναι μεμονωμένο – να δώσει μια εξίσου συνολική απάντηση. Οι φοιτητές, μέσα από τις γενικές τους συνελεύσεις θα πρέπει να προχωρήσουν σε συλλογικούς ανυποχώρητους αγώνες, όχι μόνο ενάντια σε αυτή την ιδιωτικοποίηση, αυτό το νομοσχέδιο, αυτές τις μεταρρυθμίσεις αλλά και στις πολιτικές που τις επιβάλλουν και τις αναπαράγουν. Τρέφει αυταπάτες όποιος νομίζει πως ενάντια στην αστική πολιτική και τους εκφραστές της, ο μαζικός αγώνας δεν είναι μονόδρομος. Ποτέ και τίποτα δεν έχει χαριστεί και κερδηθεί μέσα από ατομικές διαπραγματεύσεις! Ποτέ τα συμφέροντα των καταπιεστών δεν συμβιβάζονταν και δεν συμμορφώνονταν με τα συμφέροντα των καταπιεζόμενων! 

Το κεκτημένο δικαίωμα για δωρεάν σίτιση-στέγαση-σπουδές είναι αναφαίρετο! 

Εναντιωνόμαστε στα κριτήρια για την κάρτα σίτισης και την ιδιωτικοποίηση της λέσχης!

Διεκδικούμε δωρεάν σίτιση για όλους!

Ανατρέπουμε της πολιτική του κεφαλαίου και των εκφραστών του (κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ) με συλλογικούς, μαχητικούς και ανυποχώρητους αγώνες των φοιτητών, της νεολαίας και ολόκληρης της κοινωνίας!