Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Περι μαθημάτων δημοκρατίας…

Την στιγμή που ανακοινώνονται από το Υπουργείο – ξεκάθαρα πλέον – τα ονόματα με τους διοικητικούς υπαλλήλους που απολύονται, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ (ΝΔ στα πανεπιστήμια), επιχειρεί μέσω των Δ.Σ. (Διοικητικών Συμβουλίων, που αποτελούνται από τις έδρες των πολιτικών φορέων που κατεβαίνουν στις εκλογές, ανάλογα με το εκλογικό τους αποτέλεσμα) να περάσει ένα ψήφισμα για ανοιχτές σχολές σε ΕΜΠ και ΕΚΠΑ. Στα ιδρύματα αυτά, διοικητικοί και φοιτητές έχουν προχωρήσει σε καταλήψεις. Καταλήψεις γιατί; Διότι διεκδικούν το αυτονόητο δικαίωμα του ανθρώπου να εργάζεται και μέσω αυτού να εξασφαλίζει μια αξιοπρεπή ζωή. Διότι αντιλαμβάνονται πως με ένα σύστημα που καταργεί ελευθερίες και δικαιώματα, που εκμεταλλεύεται τον λαό, δεν υπάρχουν περιθώρια διαλόγου και συναίνεσης. Είναι ή αυτοί, ή η πολιτική που τους εξαθλιώνει. Αντίθετα, με τους ανυποχώρητους αγώνες και την κατάληψη ως μοναδικό μέσο πίεσης στην κατεύθυνση της δικαίωσης των αιτημάτων τους, μπορούν να κερδίσουν! Όπως το κίνημα έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν.

Ως ΑΝΤΙΔΟΜΗ-Ε.Α.Α.Κ. θεωρούμε καταρχάς απαράδεκτη και αντιπαραθετική με την απόφαση των γενικών συνελεύσεων, την πρόθεση της καθεστωτικής παράταξης, της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ να περάσει ένα τέτοιο ψήφισμα για άλλο σύλλογο μέσα από ένα καθαρά αντιπροσωπευτικό και όχι συμμετοχικό όργανο, το Δ.Σ. Ένα ψήφισμα που ξεκάθαρα λειτουργεί υπονομευτικά απέναντι στον αγώνα των απεργών διοικητικών υπαλλήλων και το οποίο θα καπηλευτεί η κυβέρνηση και ο υπουργός παιδείας, Αρβανιτόπουλος, διατυμπανίζοντας την επόμενη μέρα στα κανάλια πως συνολικά οι «αγανακτισμένοι» φοιτητές θέλουν ανοιχτές σχολές. Ακόμη, όταν μια σειρά από δικαιώματα (στην εργασία, στην παιδεία, στην υγεία κτλ.) καταργούνται, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στηρίζει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την κυβερνητική πολιτική, ξεπουλώντας τον αγώνα των διοικητικών. Δεν είναι η πρώτη φορά που η κυβερνητική αυτή παράταξη πηγαίνει κόντρα στο συμφέρον των εργαζομένων που απολύονται, ή των φοιτητών που σπουδάζουν. Ήταν αυτή που εξ αρχής υποστήριξε την ιδιωτικοποίηση της λέσχης (μαζεύει μια χαρά υπογραφές για ανοιχτές σχολές, αλλα ποτέ δεν μπήκε στον κόπο να μαζέψει υπογραφές για να μην ιδιωτικοποιηθεί η λέσχη), που όταν οι φοιτητές, με μαζικές γενικές συνελεύσεις, αγωνίζονταν με καταλήψεις και διαδηλώσεις για το δικαίωμα τους στις σπουδές, αυτή μιλούσε «για καταληψίες που σπάνε τα πανεπιστήμια» και για «χαμένα εξάμηνα». Ας ξέρουμε, πως αν το εξάμηνο αυτό χανόταν, δεν θα ήταν από καταλήψεις, αλλα από ελλείψεις διοικητικών να υποστηρίξουν την λειτουργία των ιδρυμάτων. Αλλα ακόμη και από καταλήψεις να χανόταν, μπροστά στο να χαθεί η δουλειά ενός εργαζομένου με οικογένεια, μάλλον μοιάζει μηδαμινό.

Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, που τόσα χρόνια παίζει άψογα τον ρόλο της για να φιμώνει τις συλλογικές διαδικασίες, να απομακρύνει τους φοιτητές από τα δικαιώματα τους και την προάσπιση αυτών και να εξυπηρετεί τις κυβερνητικές πολιτικές, έρχεται να μας μιλήσει για «τραμπουκισμούς» και «αντιδημοκρατία» των ΕΑΑΚιτών. 

Εν τέλει συνάδελφοι, τι είναι δημοκρατία; Είναι μόνο το δικαίωμα του κόσμου να ψηφίζει και να λέει την άποψη του; Δημοκρατία δεν είναι το δικαίωμα να μπορεί κάποιος να ζει με αξιοπρέπεια και όχι απλά να επιβιώνει με άθλιες συνθήκες, άθλιους μισθούς, σε ένα άθλιο εργασιακό περιβάλλον; Δεν είναι το δικαίωμα του ανθρώπου να αποφασίζει αυτός για τον ίδιο, και όχι οι «αυτόκλητοι σωτήρες» του στην λογική της ανάθεσης και απόθεσης ευθυνών;

Και πως μελετάται η βία; Δεν μελετάται από την σκοπιά του ποιος την ασκεί και ποιος την υφίσταται; Τι έχει να πεί η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για τα δεκάδες ανοιγμένα κεφάλια αγωνιστών στα πανεπιστήμια, που έχουν ανοίξει οι τραμπούκοι μπράβοι της; Τι έχει να πει για τους μπράβους με τα μαχαίρια που τραμπούκιζαν πρόσφατα την συνέλευση της Νομικής στην Κομοτηνή; Τί έχει να πει για το γεγονός πως η πολιτική η οποία υποστηρίζει, κατεβάζει κατά χιλιάδες τα ΜΑΤ στους δρόμους να χτυπάνε μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενους διαδηλωτές; Ή που οι ομάδες ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ συγκαλύπτουν ή και συμμετέχουν σε βασανιστήρια και διώξεις μεταναστών; Στο κάτω-κάτω, το να στερείς από τον μαθητή το σχολείο του, από τον φοιτητή το πανεπιστήμιο του, από τον εργαζόμενο την δουλειά του και από τον ηλικιωμένο την σύνταξη του δεν είναι βία; 

Αν τόσο ήθελε η ΔΑΠ να ανοίξουν οι σχολές, γιατί δεν ψήφισε την πρόταση του Μ.Α.Σ. που έλεγε να ανοίξουν οι σχολές με όλους τους διοικητικούς μέσα;

Σε σχέση με τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν την Τετάρτη, 20/11 στην σχολή μας, έχουμε σαφή πολιτική θέση. Έχοντας το δίκιο με το μέρος μας, υπερασπιζόμενοι τον δίκαιο αγώνα των διοικητικών, ενάντια στην πολιτική της Κυβέρνησης-ΕΕ-Κεφαλαίου που τους απολύει, ήμασταν αυτοί που δεν δεχθήκαμε η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στην σχολή μας να καταθέσει αυτό το ψήφισμα-έκτρωμα στο Δ.Σ. Ήμασταν αυτοί που συγκεντρωθήκαμε μαζικά και απαιτήσαμε να μην υπάρξει τέτοιο ψήφισμα στην διαδικασία και στο Δ.Σ. να κατέβουν τα υπόλοιπα ψηφίσματα. Ωστόσο, δεν ήμασταν και δεν είχαμε κανένα λόγο να ήμασταν αυτοί που με τραμπούκικους όρους τραυματίσαμε κόσμο, πετώντας οτιδήποτε εναντίον των ΔΑΠιτών. Από την τροπή που πήραν τα γεγονότα, από το γεγονός ότι οι συνάδελφοι της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ διώχτηκαν από τον χώρο με τον τρόπο που διώχθηκαν, όχι μόνο διαχωρίζουμε την θέση μας, αλλα μπορούμε υπεύθυνα να πούμε πως ήμασταν και αυτοί που προσπάθησαν να συγκρατήσουν ένα μέρος του πλήθους εκείνου που τους κυνήγησε.

Μέσα στα πανεπιστήμια, τα σχήματα της Ε.Α.Α.Κ. είναι αυτά που πάντα υποστήριζαν τις συλλογικές διαδικασίες, τις γενικές συνελεύσεις και όχι τα Δ.Σ. ως τα όργανα λήψης των αποφάσεων, τις δημοκρατικές διαδικασίες ως βάση συγκρότησης των συλλόγων. Ούτε τραμπούκοι είμαστε, ούτε παράγουμε βία για την βία. Γνωρίζουμε πως η βία που ασκούμε στην βία του κράτους και της κυβερνητικής πολιτικής, είναι για την υπεράσπιση των κεκτημένων μας δικαιωμάτων. Είμαστε αυτοί που όταν ασκούμε βία εναντίον άλλου πολιτικού φορέα, το κάνουμε με όρους κινηματικούς. Είμαστε αυτοί, που αποφασισμένα δίνουμε καθημερινά στις σχολές μας μάχες για την προάσπιση των δικαιωμάτων των φοιτητών, εντός και εκτός σχολής. Το δικαίωμα στην δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, το δικαίωμα στην ισότιμη πρόσβαση στα φοιτητικά ζητήματα. 

Αυτοί που στρέφονται ενάντια στον φοιτητή είναι αυτοί που θέλουν τον φοιτητή μακριά από τις γενικές συνελεύσεις, για να αποφασίζουν υπόγεια και αυταρχικά! 

Τότε, το καθεστώς της χούντας ενάντια στον αγωνιζόμενο λαό, άνοιξε το Πολυτεχνείο. Τώρα η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, εξυπηρετώντας την ίδια πολιτική, θέλει να καταστείλει έμμεσα ή άμεσα τις καταλήψεις που μάχονται για τα κεκτημένα δικαιώματα!


Να μην τους αφήσουμε!

1 σχόλιο: